Патон яке аз лўндаи қадимтарини инсоният мебошад. Яке аз дӯконҳои баҳору тобистона барои кӯдакон ва калонсолон ҷавонон, нахўдҳои ширин ва тару тоза, тару тоза аз боғ аст, бинобар ин барои фаҳмидани он, ки ин ниҳол метавонад ба мо бифаҳмад, илова бар он бичашонем.